पाऊस आणि तू

ग्रीष्म ऋतुत तापलेली मी
आतुरतेने  वाट पाहते तुझी
दर वेळेस उशिरा पोचतोस

येणार की नाही आस मनाला लावतोस

चरे पडलेत मनावर

कोमेजून गेलंय सारं दूरवर

तापलंय इथे सगळं सगळं

शरीर जणू झालंय ठिगळं

तू तिकडे लांब वर

मी इथे निपचित पडलेली

तू पळतोय सैरा वैरा

मी स्तब्ध एक जागेवर

येशील कधी ही च एक आस

तू आहेस तसा माझा खास

नाते असो आपले निरंतर

पण आयुष्य सदा समांतर

पण तू येेेतोस...आरडाओरडा करत...गरजत 

वाट जरी खूप बघायला लावलीस

सारा रुसवा क्षणात घालवतोस

आनन्दोत्सवात  बहरुन जाते मी

मरगळ सारी निघून जाते

तुझ्या सान्निध्यात मी हरखून जाते
सगळे म्हणतात आणि मी ही जााणून आहे

सौन्दर्य जरा जास्त च खुलते तू मला भेटल्यावर

तुझी फुंकर स्पर्शून मला

मी पुन्हा जिवंत झाले

तुझे बोल कानी पडता

मी मोहरून गेले

मिलनाचे संकेत आपल्या

ना लपले कोणापासून

दूर जरी गेलास आता

येशील ना भेटाया अधून मधून??

-ऋतुजा