sikh

तुम जिंदगी मे आये aur ऐसे छा गये की हम सारी दुनिया भुल के आप मे उलझ बैठे.

क्या पता था..इतना प्यार करने वाला कोई होगा aur हमे इतना खुशी देगा..

बस... आपकी बाते सूनते गये aur खुश होते गये...

पता ही नही चला आपके प्यार भरे बातो की, आपकी, आपके इझहार की आदत कब लग् गयी..

कोई भी आदत लग जाना aur फिर उसे छूडाना मुश्किल ही होता है...

बस वही हो रहा है हमारा..

आपकी आदत सी लग गयी है aur वो छूडाना मुश्किल हो रहा हैं

गलती आपकी नही है...

हमें वो चीजे जो जिंदगी पहले कभी  नही मिली थी, वो आपने दी...

लेकीन वो हमेशा तो नही मिल सकती...

हमें सिखना हैं..कैसे आपके बिन जिना...

हमें सिखना हैं...तुम्हारा इंतेजार न करना..

हमें सिखना है.. आपके बिना आपके साथ रहना....

हमें सिखना हैं आपकी आदत न लगना..

हमें सिखना हैं..

प्रेम काय असत

प्रेम खरंच काय असत ?

जरासं काही आठवल 

की न कळत अश्रु येतात डोळ्यात 

जरा दुरावा वाढला 

की मन कासाविस  होतं 

येणारी आठवण 

मग थांबवावी कशी ?

न बोलण्याने 

ती काही थांबणार आहे का?

प्रेमात असणाऱ्या 

हृदयात असणाऱ्या 

जीवलगाला 

प्रेमाला 

भलेही जगपसून लपवणार .. 

मनातूनच  पुन्हा मनात डोकावणाऱ्या 

आठवणीला कसे थांबवणार ?

आठवणीत तुझ्या, कविताही सुचत नाही, शब्द जोडत जातो, मात्र अर्थ लागत नाही

कळत नाही मला, तुला  कसं सांगू, श्वासाला नाही म्हणून, जीवन कसं जगू

तू

तू..

तू कोण आहेस..

तू आहेस ..

तू आहेस ..

 उन्हाळ्यानंतर आलेली पावसाची एक सर

तू आहेस..

पावसाळ्यातील इंद्रधनुष्य

तू आहेस..

कंटाळवाण्या दिनचर्येतील एक क्षण विरंगुळयाचा

तू आहेस..

साऱ्या फळांमधील हापूस आंबा

तू आहेस..

रोजच्या जेवणातील गोड पदार्थ

तू आहेस..

रोजच्या जेवणातील चविष्ट लोणचे

तू आहेस..

गुलाबी थंडीतील उबदार गोधडी

तू आहेस..

उन्हाळ्यातील गर्मीतले थंडगार पाणी

तू आहेस..

रात्रीच्या आकाशातील चांदणं 

तू आहेस..

पहाटेच्या वेळचा मंजुळ पक्ष्यांचा कुंजरव 

तू आहेस..

क्षितिजावर पसरलेला संधिप्रकाश

तू आहेस..

माझ्या आयुष्यरुपी वाळवंटातील मृगजळ

भरती ओहोटी

मी उभी किनाऱ्यावर..

समोर उभा समुद्र...

अथांग...विशाल..

विचार करते जाऊ का समुद्राला सामोरे..माझा निभाव लागेल का त्याच्यासमोर की मी वाहून जाईल....त्याच्या भव्य लाटांमध्ये..

पण त्याच्यावरच प्रेम मला ओढून आणतच त्याच्याजवळ...

जवळ येताच तो दिसतो अजून सुंदर

त्याच ते निळशार रूप..त्यावर पडणारी सूर्याची किरणे..तापलेला सूर्य ही जणू गार करण्याची क्षमता असलेला तो..

आणि ती किरणे सुद्धा चमकावून टाकणारा माझा प्रिय समुद्र..

सांजवेळी रंगाची उधळण आकाशात आणि तो..ह्यांचे मिलन म्हणजे एक सुखद अनुभव...

मी ही अशीच वेडी होऊन..स्वतःच अस्तित्व विसरून त्याच्या जवळ ...प्रेमात चिंब भिजायला आतुर..

जवळ येताच प्रेमाच्या लाटेने मला नखशिखांत भिजवून टाकणारा तो...

उंच लाट जरी नसली तरी साधी पायाला स्पर्श करणारी त्याची हळूवार प्रेमाची फुंकर ही मोहरुन टाकणारी ..

पण .

पण..

दर वेळेस मला प्रेमात भिजवून तो दूर जातांना पायाखालची जमीन हलवून जातो..मला अस्वस्थ आणि हतबल करून जातो...परत भेटण्याची आतुरता जागवून..

पण..

भरती च्या वेळेला 

किनाऱ्यावर असणाऱ्या मला 

भेटायला आतुर असलेला तो..

ओहोटी चा शाप घेऊन आला आहे..

त्याची ही ओहोटी कधी संपेल ह्याची मी आतुरतेने वाट बघत..किनाऱ्यावर उभी ...

ओहोटी चा त्रास होऊ नये म्हणून 

ओहोटी ची च सवय करून घेतलेली  मी...

माझे आणि त्याच्यातील अंतर वाढत आहे हे बघून ...किनाऱ्यापासून दूर दूर मी.....

त्याचे नी माझे अंतर वाढत असलेले बघून....

येईल का त्याला भरती अवेळी ..

की मी अशीच त्याची वाट बघत बसेन आणि कधी मी किनाऱ्यावर नाही तर वाळवंटात आहे हे कळणार च नाही मला....

तो समुद्र नसून ते तर होते एक मृगजळ ..होते एक मृगजळ !!!

काश...

काश हम एक बंद लिफाफे मे समाते..

आपके दिलं के करिब.. आपके जेब मे घर बना लेते

जब चाहे लिफाफेसे झांक के....आपका दीदार करते ..

लिफाफे मे बैठ के ही ...

आपकी धडकनो मे खुद का नाम सुनते...

आपसे बाते करते....

और आपकी बाते सूनते

काश हम एक बंद लिफाफे मे समाते..

जब भी आप अपने कामो मे मेहफुस..

आपके साथ बैठ के आपका हाथ बटाते ताकी आप हमारे साथ वक्त बिताते...

काश हम एक बंद लिफाफे मे समाते..

तुझी सोबत

तुझी सोबत असेल,

तरच आता 

जीवनात सुख असेल,

बरसात असेल तीही अविरत ..

माहीत नाही खरच 

प्रेम काय आहे ?

ते मला जन्मो जन्मी हवयं

 जर ते तुझ्या इतकं सुंदर असेल!!!

रात्री एकटच झोपल्यावर हळूच

छातीवर फुंकर घालणारी बोचरी थंडी ...

झोपेच्या प्रयत्नात हजारदा

बदललेली कुशी ...

अन शेजारीच पडलेली

आणखी एक उशी.

चांदण्यात राहणारा मी नाही,

भीतींना पाहणारा मी नाही

तू असलीस नसलीस तरीही

शून्यात तुला विसरणारा मी नाही

अर्धवट

तू प्रेमाच्या गप्पा कर...नाहीतर चीड

पण अश्या कोरड्या गप्पा नको मारुस..

तू मनसोक्त बरसत रहा

किंवा मला दुष्काळात सोडून जा..

पण असं रिपरिप नको पडूस..

तू प्रेम कर किंवा तिरस्कार कर

पण असं अलिप्त नको राहुस 

तू व्यक्त हो किंवा अबोला धर..

पण असा गायब नको राहुस...

एकूण काय....

तू माझ्या आयुष्यात रहा किंवा निघून जा...

पण असा अर्धवट नको राहुस...

....,.............

तू सोबत नसलास की...

काय होत ...

मी अधांतरी असते

मी बेचैन असते

मी अपूर्ण असते

मी माझी च नसते

तुझ प्रेम खूप मोठं,महान...

माझं प्रेम साधारण , लहान

तुला मी सोबत नसली तरी चालते..

तू प्रेम करायचं थांबत नाहीस..

पण मला तू हवा असतोस...

नसला की मी भरकटते,

तरसते..

असे माझे मलाच लाचार झालेले  बघून...

मी स्वतःचा च तिरस्कार करते

तुझी आठवण

आठवणींच्या साठवणीत

होते खूप काही..

उघडताच ते गाठोडे

बिखरले सारे माणिक-मोती..

एक-एक कप्पा

हळूहळू खोलला..

पाहताच सारा पसारा

भूतकाळ उभा राहिला..

तुझी ती पत्रे सारी

उराशी कवटाळली..

कळलेच नाही मला

कधी त्या आठवणींत मी ओलीचिंब झाली..

एक एक पान

पुन्हा नव्याने उघडले..

तुझ्यासोबत जगलेले

ते सारे क्षण आठवले..

आठवून ते दिवस

गाली हसू उमटले..

पण प्रेम हे आपुले

असे का अपुरेच राहिले..

ही आत्म स्तुती किँवा आत्म मुग्धता नव्हे

प्रत्येकाचं आयुष्य हे त्या त्या व्यक्तीसाठी अगदी सहज सरळ असतं

पण तसं असूनही आपलंच आयुष्य किती खडतर आहे हीच भावना रुजलेली

त्याचवेळी इतर कोणाचं आयुष्य समजायला महाकठीण

पण तरीही त्याचं आयुष्य किती सहज सुंदर सोप्पं हीच भावना रुजलेली

मानवी स्वभावाचे अनेक प्रकार

त्याचा प्रत्येकजण शिकार

रागाला जींकशील

अस्वस्थतेला जिंकशील

असहायतेला जिंकशील

एवढेच नव्हे

आगतिकतेला जिंकशील

ते फक्त प्रेमाने, संयमाने..

तुझी ओढ

का तुझी ओढ इतकी राणी कळत नाही

का तुझ्या आठवणीनेही मन भरत नाही ...

तुझा मंजुळ आवाज हृदयापलीकडे जातो

तरी ऐकण्याची तृष्णा मात्र भागत नाही ...

प्रत्येक श्वासागणिक तू जवळ येत आहेस

तरी मन माझ विचारण्यास धजत नाही ...

मनचक्षूंनी तुला नखशिखांत पाहिलंय

तरी डोळ्यांनी बघण्याची इच्छा जात नाही ...

नेईन म्हणतो तुला क्षितीजापलीकडे

पण अंतर आपल्या दोघातलं सरत नाही .

चिरंतन टिकणारा एखादा वाटवृक्षच असेल

पाण्याच्या शोधात खोल भूगर्भात जाणारी मुळे असोत  

प्रकाशाच्या शोधात उंचच उंच जाणारी झाडे असोत 

प्रकाशात न्हाऊन निघून अंधार जसा दूर व्हावा 

पहिल्या वाहिल्या प्रेमाच्याच शोधात असणाऱ्या मला

 

जणू काही पावसातच चिंब भिजवणारी  तुझे प्रेम 

वटवृक्षासम मम चिरंतन भासणारे तुझे प्रेम 

जीवनास नवा आयाम प्राप्त करून देणारे तुझे प्रेम 

निसर्ग सौंदर्याने नटलेलली तू अन तुझे प्रेम 

नसतेस तेव्हा जणू काही समुद्रा काठची भयावह शांतता

पण तरीही असणारे तुझे प्रेम

आरशात प्रतिबिंबित

व्हावे असे तुझे रूप नाही

देहाचा सुगंध तुझ्या

कस्तुरीलाही पेलणार नाही

तुझ्या भेटीचा आनंद

मनातही मावेना

पापण्या उघडणे शक्य नाही

भीती वाटते आनंद कुठे ओसंडू नये

..

तू...

*इथे किंवा तिथे*

*दोन्ही जगांत तुझ्या प्रेमात हरवलेला मी*

*पाहतो आहे*

*निर्जन असलेला, अथांग पसरलेला* 

*भयावह सौंदर्याचा आभास असलेला* 

*उदास झालेला तो समुद्र .....* 

*तु नाहीस म्हणून वसंतात ही हिरमुसलेला तो ..* 

*कुठला तरी गुन्हा करावा मुद्दामहून*  

*संधीही मिळाली* 

*तुझे नि माझे धाडस* 

*हृदयाशी आहे कवटाळून*

*तुझ्या आठवणीत* 

*रमलेल्या मला* 

*जणू काही जगाने ही* 

*ओळख द्यायला बंद करावी   ........* 

*आज चुकूनच हसू आलं ओठांवर* 

*आठवणीत तुझ्या* 

*पिळवटून टाकणाऱ्या हृदयाबद्दल*

*विचारू नको ...*

मी आणि पाऊस

आज तू भेटलास

कित्ती दिवसांनी...

ह्या आधीही बरेचदा दिसलास..

दुरून दर्शन देऊन जात होतास जणू....

मला विचारत होतास जसा...

विसरलीस का मला..

दुरून मला बघून ही

 न्याहाळत होतास मात्र जवळून..

आणि शांत होतास...

आज मी सैरभैर असताना...

आलास च मला भेटायला...

आणि भेट झाली थेट..

अगदी गळा भेट..

चिंब भिजवून जणू शांत करायला आलास..

आज तो मला भेटला..

तो...मी आणि पाऊस.