ख्वाहिषे

मेरी ख्वहिषे ही क्या बया करू..

जिन्हे मुकम्मल जगह नही मिलती..

मेरे इरादे क्या ही अब बया करू..

जो कभी पुरे नही होते..

है कुछ मेरा ऐसा नसिब 

जो मुझे पुरा नही करता

हुं अभी भी ऊस इंतेझार मे

की मेरा कोई सपना बने

-- ऋतुजा

या फिर युं ही ..

ना कोई मेसेज

ना कोई call

क्या कभी याद आती हैं हमारी ...या फिर युं ही..

ना देखने की चाह

ना मिलने की आस

क्या मोहब्बत हैं  ये तूम्हारी ...या फिर युं ही..

ना वक्त निकाल पाये हमारे लिये

ना कोई बहाना दे पाये जुस्तजु के लिये

क्या सच मे इश्क ही था ये ...या फिर युं ही...

दफ्तर का काम , घर ,संसार, दोस्त

इन सब के बाद भी priority मे नही हम

क्या सच था ये की हम जान थे तूम्हारी...या फिर युं ही...

त्याग

काल फुलवंती पाहिला..

एक सुंदर चित्रपट..सौंदर्य  कला, संगीत, नृत्य, अभिनय , दिग्दर्शन आणि शेवट.

ह्या सगळ्या गोष्टी प्रत्येकाला डोळ्याने दिसतील..कोणाला आवडतील  कोणाला नाही. पण शेवट हा भावतो.

तो सुद्धा प्रत्येकाला पटेल असा नाही च. कारण ह्या चित्रपटाचा शेवट हा प्रत्येकाच्या मनाच्या विचारशक्तीवर आहे.

खरंच हे असं होऊ शकतं?

एवढं प्रेम कोणी करू शकत?

प्रेमासाठी एवढा त्याग कोणी करू शकतं?

ते प्रेम मिळावं म्हणून सर्वस्व पणाला लावू शकतं? 

ज्या व्यक्तीवर प्रेम आहे त्या व्यक्तीच्या भल्यासाठी सर्वस्व पणाला लावत का कोणी?

फक्तं एकमेकांवर प्रेम आहे हे पुरेसे आहे..ती जाणीव पुरेशी आहे जगायला...ती जाणीव, ते सत्य जगण्यासाठी प्रेरणा देणारं आहे. 

इतकं उत्कट प्रेम तीच...

वाह !!!

प्रेमात पडून , सर्वस्व पणाला लावून , तिच्या भल्याचा विचार करून स्वतः मनावर दगड ठेवून त्याग आणि कर्तव्य ह्याला निवडणारा तो..

वाह !!!

हे ज्याला जमले तो खरच महान. 

आणि असे प्रेम आयुष्यात येणे तो माणूस नशीबवान च.

 ह्या चित्रपटाचा शेवट हा प्रत्येकाला वेगळा उमगतो ..भावतो.

एकटेपण...

माणूस किती एकटा असतो हे त्याला च माहीत असतं... त्याचं एकटेपण त्यालाच जाणवत.

कितीही माणसांमध्ये वेढलेला असेल तरी तो एकटा असू शकतो.

मला शांतता सहन नाही होत..संवाद हवा असतो आणि तो नसला की मी बेचैन होते.

हे माझं एकटेपण!!!

He do not talk much..when he talks I listen, ask questions to make it interactive.

I talk a lot...But he is not interested in my topics..be it office , friends or relatives.

मग ते संभाषण तिथेच थांबत. If i start a conversation, i ask questions just to initiate the conversation, माझ्यावर ओरडल्या जातं.

का मी अशी आहे?

का मी शांत नाही बसू शकत?

I wish एकदा च माझं तोंड बंद व्हावं मग कोणाला त्रास देणार नाही मी.

:(  :(

हम उन्हे याद करते गये 

और वो याद आते गये 

तन्हाई मे भी उन्होंने साथ निभाया 

बेईंतेहा प्यार उन्होंने हमसे किया..

गलती हमारी ही थी 

उम्मीदें हमने बेहिसाब रखी 

वो भी क्या करते ..

इन्सान के बस की बात नहीं थी..

हमारे पैगाम पढो, उसपे गौर भी करो

इतना ही नही उनका जवाब भी दो..

प्यार का इझहार करो 

वो भी अल्फाझो मे

ऐसे कौन करता हैं..प्यार में ये सब कहां होता हैं?

कर्म...

आजूबाजूला इतक्या negative गोष्टी ऐकिवात येत आहेत..मन सुन्न होत.

असं वाटतं, काय असेल विधात्याच्या मनात...का होतंय हे त्यांच्या सोबत...

त्यांचे भोग  त्यांची चूक की कर्म मागच्या जन्मीचे.

पण त्या सोबत त्यांच्या जवळचे  त्यांच्याशी related लोक ही impact होतात. हे सुद्धा त्यांचे कर्म?

सगळ्या प्रश्नाचं उत्तर "कर्म" च असतं का?

मग प्रश्न पडणं च चुकीचं आहे का?

प्यार

किस किस तरह छुपाऊ 

अब मै तूम्हे 

मेरी मुस्कान मे भी तुम 

नजर आने लगे

इतना शौक मोहब्बत का 

क्यो पालते हो जनाब 

की सांस आ न सके 

जान जा न सके

ये मौसमे ईश्क है

ये और भी खुश्क हो जाएगा 

हमसे ना उलझिय जनाब 

वरना दोबारा इश्क हो जाएगा

आपसे उलझना जैसे आदत बन गयी जनाब..

ना उलझे तो जुदाई की सजा 

उलझे तो प्यार का नशा

फिक्र तो होगी ना पागल 

तुम मोहब्बत बनते बनते 

जान जो बन गये हो मेरी

आरजू

अब दिल की तमन्ना है तो ऐ काश यही हो 

आँसू की जगह आँख से हसरत निकल आए

कटती है आरज़ू के सहारे पे ज़िंदगी 

कैसे कहूँ किसी की तमन्ना न चाहिए

ना बाबा...

आपको समझाना हमारे बस के बाहर हैं..

बस यही हमारी आरजू है की आप खुश रहे ..

यही हमारी हसरत हैं की आपकी हर हसरत पुरी हो..

हम कोई imroz नही इसलिये 

हमारी एक शर्त  भी हैं..

आपकी हसरते पुरी हो लेकीन आप हमसे दूर ना जाओ..आप हमसे जुडे रहे..

😍😍😍😍

नदी

नदी वाहत  असते.. खळखळून..

वाटेत दगड धोंडे आले तरी..

त्यांना आपलंसं करून...

त्यांना कधी स्वच्छ करून 

कधी सुंदर बनवून...

काटे येतात रस्त्यात...

त्यांना कधी सोबत घेऊन, 

कधी बाजूला सारून...

ती वाहत असते..

fact सागराला भेटण्यासाठी...

त्या मिलनासाठी ती आतुर असते...

पण जर तिला बांध लावला तर ....

ती काहीच नाही करून शकत..

त्या बंध्यावर आपलं शरीर आपटून स्वतःला घायाळ जरूर करते ..

पण तरीही ती तो बांध नाही तोडू शकत...

ती थांबली आहे आता....

बांध लावून...

नाही का?

जुस्तजु

जुस्तजू ही नहीं बढने दी तुम्हारी 

जिंदगी जैसे आसान हो गयी..

सारे गम, सारे शिकवा मिट गये 

बास्स.. 

तुम्हारे मिलने की जुस्तजू ही मिटा दी...

हिशोब

काय चुकलं माहीत नाही,

हिशोब कसलाच जुळत नाही,

स्वप्ने मोजत राहिलो मी

किती पूर्ण किती अपूर्ण, कळत नाही ...

मोठ्या कष्टाने बांधल्या चार भिंती,

कमाल मर्यादेत सुशोभित केलं सर काही

अजूनही आश्रीतच वाटतो,

घर असेल कसं? कळत नाही ..

अहंकाराची सावली पसरली,

संवादाचा दुवा गमावला,

द्वेषाने दोषाचीच उठाठेव सारी

सुख शोधाया कोण ? कळत नाही ..  

स्वप्नांची दुनिया आज पुन्हा फुलली,

हरवलेल्या गोड आठवणी,

आठवताना उदास हृदयी

कधी तो सूर्योदय? कळत नाही ...

प्रश्न उत्तर

पापण्या मिटतो न मिटतो 

आभास तुझाच .. 

प्रत्येक श्वासागणिक  

आस तुझीच 

 गंध तुझाच 

वाट बघत असताना 

का मन असत तिथेच 

स्तब्ध 

भावना का असतात  

गोठलेल्या ?

डोळे का बरे असतात 

नि:शब्द ?

 सांजवेळ का अजुनही  

धूसरच ?

पाऊस पडला जरी 

का अजूनही कोरडाच ?

हलकासा तुझा तो स्पर्श 

अजूनही ओलसर 

जणू काही 

पुस्तकात ठेवलेले पान 

अजूनही ताजेच 

थंडगार हृदय माझे 

का श्वास मात्र उष्ण?

 

प्रत्येक प्रश्नच उत्तर असूनही 

प्रत्येक उत्तरमागे 

प्रश्न का ?

नुक्स

 आखिर हम ही मुजरिम ठहरे

 जानें किन किन जूर्मोके

 उम्र गुज़रेगी इम्तिहान में क्या 

दाग़ ही देंगे मुझ को दान में क्या 

मेरी हर बात बे-असर ही रही 

नुक़्स है कुछ मेरे बयान में क्या

पाऊस , मी , चिखल

तू बरसलास की किती मोहक वाटायचं..

बहरून जायचं सारं वातावरण आणि आसमंत..

तू बरसायचास जेव्हा तू दुःखी असायचा..

कधी प्रेम, कधी दिलासा किंवा माझा सहवास मिळाला की तू शांत व्हायचास..

पण आजकाल तू रोज बरसतोय..

तिन्ही त्रिकाळ..

चिखल केलाय सगळ्या भावनांचा..

त्यात अडकायच नाही जणू मला.

आणि म्हणून मी दूर पळतेय...

कधी आडोसा घेते तर कधी आत कोंडून घेते स्वतःला..

दुरून बघत राहते तुझ बरसण..

हा च विचार करून की हा ही ऋतू सरेल..

माझा दुरावा सहन करत तू काही महिने बरसत राहतोस...माझी वाट तरीही बघत राहतोस...

आणि मग निघून जातोस दूर..एक दिवस..अचानक!

तेव्हा होते मला तुझी जाणीव..तुझ्या नसण्याची...

तुझ्या ओलाव्याची..

तुझ्या आसमंत बहरून टाकण्याची..

तुझ्या गारव्याची..

तुझी ओढ...तुझा सहवास..तुझ बरसण..सगळं च आठवत राहत आणि मग...

 मी बरसत राहते तुझ्या आठवणीत...

कोरडी..एकटी..तुझीच वाट बघत...

रात

वाह..

आज तो कयामत हो गयी

जो कभी सोचा नही वो भी बात हो गयी..

जिसका डर था वो आज हो गया..

पहले रात आ कर गुज़र जाती थी.

लेकीन उनका एक आखरी पैगाम तो होता था...

रात हो गयी हैं , आऊंगा सपनोमे केह के वो विदा लेते थे..

आज पैगाम नही आया.. ऑर रात रुकी हैं... इंतेजार मे..कही सुबह ना हो जाये..

यही सोचते हुये की...

ये तन्हा रात ये गहरी फ़ज़ाएँ 

उसे ढूँडें कि उस को भूल जाएँ

हर तरफ़ थी ख़ामोशी और ऐसी ख़ामोशी 

ना पैगाम था..ना उनकी कोई आहट 

बस आसू  बिखरे हूये थे तकीये पे..

sikh

तुम जिंदगी मे आये aur ऐसे छा गये की हम सारी दुनिया भुल के आप मे उलझ बैठे.

क्या पता था..इतना प्यार करने वाला कोई होगा aur हमे इतना खुशी देगा..

बस... आपकी बाते सूनते गये aur खुश होते गये...

पता ही नही चला आपके प्यार भरे बातो की, आपकी, आपके इझहार की आदत कब लग् गयी..

कोई भी आदत लग जाना aur फिर उसे छूडाना मुश्किल ही होता है...

बस वही हो रहा है हमारा..

आपकी आदत सी लग गयी है aur वो छूडाना मुश्किल हो रहा हैं

गलती आपकी नही है...

हमें वो चीजे जो जिंदगी पहले कभी  नही मिली थी, वो आपने दी...

लेकीन वो हमेशा तो नही मिल सकती...

हमें सिखना हैं..कैसे आपके बिन जिना...

हमें सिखना हैं...तुम्हारा इंतेजार न करना..

हमें सिखना है.. आपके बिना आपके साथ रहना....

हमें सिखना हैं आपकी आदत न लगना..

हमें सिखना हैं..

प्रेम काय असत

प्रेम खरंच काय असत ?

जरासं काही आठवल 

की न कळत अश्रु येतात डोळ्यात 

जरा दुरावा वाढला 

की मन कासाविस  होतं 

येणारी आठवण 

मग थांबवावी कशी ?

न बोलण्याने 

ती काही थांबणार आहे का?

प्रेमात असणाऱ्या 

हृदयात असणाऱ्या 

जीवलगाला 

प्रेमाला 

भलेही जगपसून लपवणार .. 

मनातूनच  पुन्हा मनात डोकावणाऱ्या 

आठवणीला कसे थांबवणार ?

आठवणीत तुझ्या, कविताही सुचत नाही, शब्द जोडत जातो, मात्र अर्थ लागत नाही

कळत नाही मला, तुला  कसं सांगू, श्वासाला नाही म्हणून, जीवन कसं जगू

तू

तू..

तू कोण आहेस..

तू आहेस ..

तू आहेस ..

 उन्हाळ्यानंतर आलेली पावसाची एक सर

तू आहेस..

पावसाळ्यातील इंद्रधनुष्य

तू आहेस..

कंटाळवाण्या दिनचर्येतील एक क्षण विरंगुळयाचा

तू आहेस..

साऱ्या फळांमधील हापूस आंबा

तू आहेस..

रोजच्या जेवणातील गोड पदार्थ

तू आहेस..

रोजच्या जेवणातील चविष्ट लोणचे

तू आहेस..

गुलाबी थंडीतील उबदार गोधडी

तू आहेस..

उन्हाळ्यातील गर्मीतले थंडगार पाणी

तू आहेस..

रात्रीच्या आकाशातील चांदणं 

तू आहेस..

पहाटेच्या वेळचा मंजुळ पक्ष्यांचा कुंजरव 

तू आहेस..

क्षितिजावर पसरलेला संधिप्रकाश

तू आहेस..

माझ्या आयुष्यरुपी वाळवंटातील मृगजळ

भरती ओहोटी

मी उभी किनाऱ्यावर..

समोर उभा समुद्र...

अथांग...विशाल..

विचार करते जाऊ का समुद्राला सामोरे..माझा निभाव लागेल का त्याच्यासमोर की मी वाहून जाईल....त्याच्या भव्य लाटांमध्ये..

पण त्याच्यावरच प्रेम मला ओढून आणतच त्याच्याजवळ...

जवळ येताच तो दिसतो अजून सुंदर

त्याच ते निळशार रूप..त्यावर पडणारी सूर्याची किरणे..तापलेला सूर्य ही जणू गार करण्याची क्षमता असलेला तो..

आणि ती किरणे सुद्धा चमकावून टाकणारा माझा प्रिय समुद्र..

सांजवेळी रंगाची उधळण आकाशात आणि तो..ह्यांचे मिलन म्हणजे एक सुखद अनुभव...

मी ही अशीच वेडी होऊन..स्वतःच अस्तित्व विसरून त्याच्या जवळ ...प्रेमात चिंब भिजायला आतुर..

जवळ येताच प्रेमाच्या लाटेने मला नखशिखांत भिजवून टाकणारा तो...

उंच लाट जरी नसली तरी साधी पायाला स्पर्श करणारी त्याची हळूवार प्रेमाची फुंकर ही मोहरुन टाकणारी ..

पण .

पण..

दर वेळेस मला प्रेमात भिजवून तो दूर जातांना पायाखालची जमीन हलवून जातो..मला अस्वस्थ आणि हतबल करून जातो...परत भेटण्याची आतुरता जागवून..

पण..

भरती च्या वेळेला 

किनाऱ्यावर असणाऱ्या मला 

भेटायला आतुर असलेला तो..

ओहोटी चा शाप घेऊन आला आहे..

त्याची ही ओहोटी कधी संपेल ह्याची मी आतुरतेने वाट बघत..किनाऱ्यावर उभी ...

ओहोटी चा त्रास होऊ नये म्हणून 

ओहोटी ची च सवय करून घेतलेली  मी...

माझे आणि त्याच्यातील अंतर वाढत आहे हे बघून ...किनाऱ्यापासून दूर दूर मी.....

त्याचे नी माझे अंतर वाढत असलेले बघून....

येईल का त्याला भरती अवेळी ..

की मी अशीच त्याची वाट बघत बसेन आणि कधी मी किनाऱ्यावर नाही तर वाळवंटात आहे हे कळणार च नाही मला....

तो समुद्र नसून ते तर होते एक मृगजळ ..होते एक मृगजळ !!!

काश...

काश हम एक बंद लिफाफे मे समाते..

आपके दिलं के करिब.. आपके जेब मे घर बना लेते

जब चाहे लिफाफेसे झांक के....आपका दीदार करते ..

लिफाफे मे बैठ के ही ...

आपकी धडकनो मे खुद का नाम सुनते...

आपसे बाते करते....

और आपकी बाते सूनते

काश हम एक बंद लिफाफे मे समाते..

जब भी आप अपने कामो मे मेहफुस..

आपके साथ बैठ के आपका हाथ बटाते ताकी आप हमारे साथ वक्त बिताते...

काश हम एक बंद लिफाफे मे समाते..

तुझी सोबत

तुझी सोबत असेल,

तरच आता 

जीवनात सुख असेल,

बरसात असेल तीही अविरत ..

माहीत नाही खरच 

प्रेम काय आहे ?

ते मला जन्मो जन्मी हवयं

 जर ते तुझ्या इतकं सुंदर असेल!!!

रात्री एकटच झोपल्यावर हळूच

छातीवर फुंकर घालणारी बोचरी थंडी ...

झोपेच्या प्रयत्नात हजारदा

बदललेली कुशी ...

अन शेजारीच पडलेली

आणखी एक उशी.

चांदण्यात राहणारा मी नाही,

भीतींना पाहणारा मी नाही

तू असलीस नसलीस तरीही

शून्यात तुला विसरणारा मी नाही

अर्धवट

तू प्रेमाच्या गप्पा कर...नाहीतर चीड

पण अश्या कोरड्या गप्पा नको मारुस..

तू मनसोक्त बरसत रहा

किंवा मला दुष्काळात सोडून जा..

पण असं रिपरिप नको पडूस..

तू प्रेम कर किंवा तिरस्कार कर

पण असं अलिप्त नको राहुस 

तू व्यक्त हो किंवा अबोला धर..

पण असा गायब नको राहुस...

एकूण काय....

तू माझ्या आयुष्यात रहा किंवा निघून जा...

पण असा अर्धवट नको राहुस...

....,.............

तू सोबत नसलास की...

काय होत ...

मी अधांतरी असते

मी बेचैन असते

मी अपूर्ण असते

मी माझी च नसते

तुझ प्रेम खूप मोठं,महान...

माझं प्रेम साधारण , लहान

तुला मी सोबत नसली तरी चालते..

तू प्रेम करायचं थांबत नाहीस..

पण मला तू हवा असतोस...

नसला की मी भरकटते,

तरसते..

असे माझे मलाच लाचार झालेले  बघून...

मी स्वतःचा च तिरस्कार करते

तुझी आठवण

आठवणींच्या साठवणीत

होते खूप काही..

उघडताच ते गाठोडे

बिखरले सारे माणिक-मोती..

एक-एक कप्पा

हळूहळू खोलला..

पाहताच सारा पसारा

भूतकाळ उभा राहिला..

तुझी ती पत्रे सारी

उराशी कवटाळली..

कळलेच नाही मला

कधी त्या आठवणींत मी ओलीचिंब झाली..

एक एक पान

पुन्हा नव्याने उघडले..

तुझ्यासोबत जगलेले

ते सारे क्षण आठवले..

आठवून ते दिवस

गाली हसू उमटले..

पण प्रेम हे आपुले

असे का अपुरेच राहिले..

ही आत्म स्तुती किँवा आत्म मुग्धता नव्हे

प्रत्येकाचं आयुष्य हे त्या त्या व्यक्तीसाठी अगदी सहज सरळ असतं

पण तसं असूनही आपलंच आयुष्य किती खडतर आहे हीच भावना रुजलेली

त्याचवेळी इतर कोणाचं आयुष्य समजायला महाकठीण

पण तरीही त्याचं आयुष्य किती सहज सुंदर सोप्पं हीच भावना रुजलेली

मानवी स्वभावाचे अनेक प्रकार

त्याचा प्रत्येकजण शिकार

रागाला जींकशील

अस्वस्थतेला जिंकशील

असहायतेला जिंकशील

एवढेच नव्हे

आगतिकतेला जिंकशील

ते फक्त प्रेमाने, संयमाने..

तुझी ओढ

का तुझी ओढ इतकी राणी कळत नाही

का तुझ्या आठवणीनेही मन भरत नाही ...

तुझा मंजुळ आवाज हृदयापलीकडे जातो

तरी ऐकण्याची तृष्णा मात्र भागत नाही ...

प्रत्येक श्वासागणिक तू जवळ येत आहेस

तरी मन माझ विचारण्यास धजत नाही ...

मनचक्षूंनी तुला नखशिखांत पाहिलंय

तरी डोळ्यांनी बघण्याची इच्छा जात नाही ...

नेईन म्हणतो तुला क्षितीजापलीकडे

पण अंतर आपल्या दोघातलं सरत नाही .

चिरंतन टिकणारा एखादा वाटवृक्षच असेल

पाण्याच्या शोधात खोल भूगर्भात जाणारी मुळे असोत  

प्रकाशाच्या शोधात उंचच उंच जाणारी झाडे असोत 

प्रकाशात न्हाऊन निघून अंधार जसा दूर व्हावा 

पहिल्या वाहिल्या प्रेमाच्याच शोधात असणाऱ्या मला

 

जणू काही पावसातच चिंब भिजवणारी  तुझे प्रेम 

वटवृक्षासम मम चिरंतन भासणारे तुझे प्रेम 

जीवनास नवा आयाम प्राप्त करून देणारे तुझे प्रेम 

निसर्ग सौंदर्याने नटलेलली तू अन तुझे प्रेम 

नसतेस तेव्हा जणू काही समुद्रा काठची भयावह शांतता

पण तरीही असणारे तुझे प्रेम

आरशात प्रतिबिंबित

व्हावे असे तुझे रूप नाही

देहाचा सुगंध तुझ्या

कस्तुरीलाही पेलणार नाही

तुझ्या भेटीचा आनंद

मनातही मावेना

पापण्या उघडणे शक्य नाही

भीती वाटते आनंद कुठे ओसंडू नये

..

तू...

*इथे किंवा तिथे*

*दोन्ही जगांत तुझ्या प्रेमात हरवलेला मी*

*पाहतो आहे*

*निर्जन असलेला, अथांग पसरलेला* 

*भयावह सौंदर्याचा आभास असलेला* 

*उदास झालेला तो समुद्र .....* 

*तु नाहीस म्हणून वसंतात ही हिरमुसलेला तो ..* 

*कुठला तरी गुन्हा करावा मुद्दामहून*  

*संधीही मिळाली* 

*तुझे नि माझे धाडस* 

*हृदयाशी आहे कवटाळून*

*तुझ्या आठवणीत* 

*रमलेल्या मला* 

*जणू काही जगाने ही* 

*ओळख द्यायला बंद करावी   ........* 

*आज चुकूनच हसू आलं ओठांवर* 

*आठवणीत तुझ्या* 

*पिळवटून टाकणाऱ्या हृदयाबद्दल*

*विचारू नको ...*

मी आणि पाऊस

आज तू भेटलास

कित्ती दिवसांनी...

ह्या आधीही बरेचदा दिसलास..

दुरून दर्शन देऊन जात होतास जणू....

मला विचारत होतास जसा...

विसरलीस का मला..

दुरून मला बघून ही

 न्याहाळत होतास मात्र जवळून..

आणि शांत होतास...

आज मी सैरभैर असताना...

आलास च मला भेटायला...

आणि भेट झाली थेट..

अगदी गळा भेट..

चिंब भिजवून जणू शांत करायला आलास..

आज तो मला भेटला..

तो...मी आणि पाऊस.

Women's Day

Women's Day is celebrated on 8th March every year all over the world. Every year new theme which is applicable or rather needed for the women.

This year's theme is "InspireInclusion"!!

What InspireInclusion Means?

• For me InsprireInclusion means inspire others to get women included in every aspect of roles and responsibility. Be it work, home or surrounding.
• Inspire to think which is not based on bias, stereotype and discrimination.
• Inspiring inclusion to me is being able to create an environment in which everyone is valued, respected and included. Appreciating the unique perspectives, experiences and contributions that each individual brings to the table.
• Being a woman, inspire other women to value themselves, spend quality time for their entertainment, take care of their health, take responsibility for their parents equally along with their in laws and think for self.

Is it so hard? 

However I wonder why do we need theme every year? Is it because women don't get justice for the work they are doing?

2023 it was #EmbraceEquity

2022 it was #BreakTheBias

2021 it was #GenerationEquality

2020 it was #EachForEqual

2019 it was #BalanceForBetter

Every year UN try to inspire and follow theme for Women's Day so that women should get equality , respect and get appreciated for the work they are doing.

I hope this theme works for the betterment of women.

Happy Women's Day 😃